Om de natuur hier zo weelderig groen te houden, moet het natuurlijk af en toe regenen. Het weerbericht had het over buien, mist, een graad of 10 kouder, ... Geen geklaag : "er bestaat geen slecht weer, alleen maar slechte kledij".
We vertrekken met twee (Rafa en ik, Peter heeft een eigen programma), met regenjas, regenbroek, muts, handschoenen, getten, ... en hebben dat allemaal ook gebruikt.
De keuze valt op de vallei boven Bramans. We worden gedropt bij wat op de kaart "St-Bartelemy" heet maar in de praktijk "Ferme d'Etache" (2010). Een heerlijk authentieke bergboerderij. Van daaruit klimmen we naar de Col de Bramanette (2855). Eerst parallel met een soort waterval, dan kriskras door een chaotisch plateau en tenslotte over een pad dat steeds smaller wordt (op het eind iets van een halve voetbreedte - we lopen er precies zo omzichtig als turners op de balk).
We praten er voluit over herinneringen aan andere tochten. De zich steeds verplaatsende mist en wolken doen Rafa helemaal wegdromen naar zijn favoriete Schotland. Voor mij was het een flashback naar een tocht in dezelfde vallei (maar met een andere col, Col de la Coche), 40 jaar geleden.
De Col is een scherpe grens tussen mist en opklaringen.
De afdaling loopt eerst over een gigantische berg leisteenblokken, dan over weitjes bestemd voor schapen. De vallei en de wolken beperken het zicht tot voor ons, aan de overkant van het Mauriennedal : De tocht die we eergisteren maakten in het Parc van de Vanoise. We pauzeren bij de Refuge de Bramanette (2074). Die is ontstaan uit een al even chaotische en authentieke bergboerderij. Om het de toerist niet te lastig te maken zijn de schapen en koeien verbannen naar een eind verderop.
Het klaart steeds meer uit dus nemen we er nog een stuk boswandeling bij. Een stuk op en neer tot bij de Alpage de Montbas (2060) dan afdalen naar de ruïnes van een 11e eeuws kerkje (St-Pierre d'Extravache 1665).
Topo : de Col de Bramanette kan je op meerdere manieren combineren. Heb je maar één auto, dan is het startpunt de Parking van St-Pierre d'Extravache. Heen en terug via de Alpage de Bramanette is het eenvoudigste en vermijdt het rotte stukje aan de oostkant van de col. Mooier en nauwelijks langer is de lus via Lac Liael.
Omdat Peter op zijn rustdag aanbood om ons af te zetten aan de Ferme de l'Etache maakten we een andere lus, via de bewegwijzerde paden vanaf Ferme d'Etache over Plan des Eaux. De doorsteek van de Bramanette hut naar Lo Tsamou hut op de Alpage du Montbas kan ook als halve dagtocht gedaan worden.
Hutten : in de vallei : Refuge du Suffet.
Onderweg : Refuge de Bramanette en Refuge Lo Tsamou
Ben je enkel op zoek naar een terrasje, kies dan eerder voor het terras van de kaasboer op de Alpage de Montbas in plaats van de Refuge Lo Tsamou die eerder op overnachting mikt.
Topo : de Col de Bramanette kan je op meerdere manieren combineren. Heb je maar één auto, dan is het startpunt de Parking van St-Pierre d'Extravache. Heen en terug via de Alpage de Bramanette is het eenvoudigste en vermijdt het rotte stukje aan de oostkant van de col. Mooier en nauwelijks langer is de lus via Lac Liael.
Omdat Peter op zijn rustdag aanbood om ons af te zetten aan de Ferme de l'Etache maakten we een andere lus, via de bewegwijzerde paden vanaf Ferme d'Etache over Plan des Eaux. De doorsteek van de Bramanette hut naar Lo Tsamou hut op de Alpage du Montbas kan ook als halve dagtocht gedaan worden.
Hutten : in de vallei : Refuge du Suffet.
Onderweg : Refuge de Bramanette en Refuge Lo Tsamou
Ben je enkel op zoek naar een terrasje, kies dan eerder voor het terras van de kaasboer op de Alpage de Montbas in plaats van de Refuge Lo Tsamou die eerder op overnachting mikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten