woensdag 22 juli 2020

Niets zo vergankelijk als een onverwoestbaar gebouw.

La Petite Turra 
Vandaag planden we een halve rustdag. Na vier pittige dagtochten had ons lijf dat wel verdiend. Liefst in de namiddag, in de namiddag was regen voorspeld en dat is er tussen 4 en 7 met bakken tegelijk uitgevallen. Tijdens onze tocht in de lang uitgelopen voormiddag was alles perfect. 

De Petite Turra (2529) wordt met een steil pad bereikt vanop de Mont Cenis pas (2085). Op de top staat een fort van ca. 1895. De kazerne gebouwen zijn helemaal vervallen, de tunnels bestemd voor kanonnen zijn nog perfect. Volgens de normen van 1940 was het fort al helemaal onbruikbaar geworden maar tegen de verwachting in hield het toen een Italiaanse legermacht tegen die via de Col du Mont Cenis wou aanvallen. Voor de propaganda was het dus vanaf dan "het onneembare Fort van la Turra".
Voor ons is het vooral een zalige plek om in rond te dwalen of om het panorama van de hele vallei te blijven bekijken. 
Grappig detail : op de koer zijn een aantal edelweiss opgeschoten en iemand heeft die zorgvuldig met losse stenen omringd tot een perkje. 

De afdaling is heel relaxed, met de oude militaire weg.

Topo : minimalistisch : heen en terug vanop de Col de Mont Cenis
maximalistisch : Lus Fort de la Turra en Col de Beccia vanop Col de Mont Cenis
maximalistisch : Lus Fort de la Turra vanuit Lanslebourg 
 
Tijdens de klim - uitzicht op het stuwmeer van de Mont Cenis.
Vanuit de Kazematten onder het fort.
De top in het midden van de foto is de Pointe du Grand Vallon. 2 dagen geleden volgden we de lange graat links van die top.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten