Bellecombe (opnieuw)

Pointe du Grand Vallon

Gisteren heb ik ontdekt dat er in de streek twee Bellecombe's zijn. Vandaag de belangrijkste, die waar ik bij ieder bezoek aan de streek langsga: een vallei die diep in het nationaal park doordringt, met een magnifiek decor van gletsjers en karakteristieke bergen. 

Wandelingen genoeg. Het gaat dus in een richting waar ik nog nooit was en dan liefst via een uitdagende route ver weg van de drukte. De Pointe du Grand Vallon is geen opvallende berg maar heeft misschien wel de beste uitzichten. 

De tocht is heel gevarieerd. 

Eerst is er de klim naar de Col en Lacs de Lanserlia (2790). Groene weiden, bloemen, marmotten, koeien voor Beaufortkaas... 

Aankomst op de Col de Lanserlia. Op de achtergrond de Dent Parachée

Dan verandert het abrupt. Een steeds steiler wordende afwisseling van banden steenblokken en sneeuwvelden brengt ons tot net onder de top (3136). Het uitzicht is perfect: Grand Casse, Grand Motte, Pte de Ronce, Grand Parachée... vlakbij en herinneringen aan vorige tochten in Parc de Écrins of Ambin wat verder weg. 

Even pauzeren voor snack en vervangen van stokken door ijsbijl. Dan de helling van 40° sneeuw en puin.

Aankomst op de top. In de verte Lac de Mont Cenis met de typische Nebbia, mist die opstijgt uit de Po-vlakte in Italië

Van op de top zicht op klimroute.

180° van het panorama. Lac du Mont Cenis. Ambin-massief. In de verte Ecrins. Dent Parachée en Vanoise-gletsjer.

De afdaling volgt een lange graat die ons het gevoel geeft om boven de wereld te wandelen. Een megadijk die precies recht naar het Écrins-massief loopt, 50 km verderop. Het landschap is weer totaal anders. Alleen het uitzicht bevestigt dat we in de Alpen zitten, de bleekbruine hellingen met enkele dorre toefjes begroeiing doen ons aan woestijnen denken. Een unieke ervaring. We rekken het plezier met enkel extra pauzes. We zien er ook 2 arenden, een sneeuwhoen, en een eenzame gems. 

De graat van ca. 200 m onder de top.

Terugblik halfweg de afdaling.

Terug naar de parking: bij Turra (2350) nemen we het GR-pad. Dat stukje had ik op mijn allereerste trektocht, 30 jaar geleden, al ingepland. Autopech gooide toen roet in het eten. Ook hier kruisen we geen enkele wandelaar.

Topo : basisroute voor deze lus. Deze route stelt voor om van op 2900 m in de helling af te dalen. Dat spaart ca.1 h en 200 m+ / m- uit. Wij kozen er voor om de spectaculaire graat zo ver mogelijk te blijven volgen : waar in de Alpen kan je 2 km lang een graat met zo'n uitzicht volgen ? Hiervoor gebruikten we : Pointe du Grand Vallon vanuit le Suffet (parking indien er nog sneeuw ligt op Bellecombe)
Wij vonden het gemakkelijker om ter hoogte van de Pointe du Petit Vallon links (SE) van de graat te blijven en af te dalen via een reeks min of meer vlakke banden die op elkaar aansluiten.

Hutten : Auberge de Bellecombe, Refuge du Lac Blanc, Refuge du Plan du Lac
Al deze hutten zijn overdag vooral terrasjes voor de honderden mensen die zich beperken tot een korte wandeling.